Alaz’ın İsviçre’deki Kreşi ve Okul Sistemi

Ağustos başı İsviçre’ye taşınır taşınmaz listedeki ilk işlerimizden biri Alaz’a uygun bir kreş bulmak ve oraya alışmasını sağlamaktı.

Kreş Alaz’ı daha çok sosyalleştirdi.

Düşündük ki, yeni bir ülke, ev, çevre derken zorlanacaktı(k). Kreş sayesinde belki daha kolay olurdu Alaz’ın yeniliklere uyumu. Londra’da son bir senedir düzenli gittiği ve çok sevdiği bir kreşi vardı. Hatta arkadaşları da olmuştu birlikte oynadığı, eve gelince adını sayıkladığı. Düşündük ki, ikinci bebek gelmeden yeni kreşe alışması için önümüzde 3 aydan az bir zaman olacaktı. Hem bebeğe hem kreşe alışmaktansa öncelikle kreşe alışır, bana da bebeğe hazırlanmak için zaman kalırdı son aylarda.

Haziran’da ev aramak ve görmek için Zürih’e geldiğimizde, aklımızdaki birkaç okula da baktık. Evin yeri henüz belli olmadığından okul türleri üzerine yoğunlaştık.

1. Zürih International School (ZIS); tamamen İngilizce eğitim veren, expat ailelerin çocuklarının okuduğu, kreşten lise yıllarına dek devam eden özel bir okuldu.
2. Montessori; eğer Londra’da kalsaydık, Alaz 3 gün Montessori okuluna gidecekti Eylül’den itibaren. O nedenle Zürih’teki Montessori okulunu da görelim istedim. Eğitim dili İngilizce ve Almanca da deseler, gezerken gördük ki Almanca ağırlıklıydı. Binası, bahçesi harikaydı; ama ZIS kadar sıcak bir mekan değildi.
3. Bilingual (çift dilli) okullar; hem İngilizce hem Almanca konuşan öğretmenlerin bulunduğu, çocukların iki dili de öğrenmelerine olanak veren bir okul. Hatta bir hafta İngilizce konu işlenen sınıfta, diğer hafta aynı konu Almanca işlenmekteydi. Benim en çok bu hoşuma gitti. Eğer önümüzdeki birkaç sene içinde İngiltere’ye dönmeye karar verirsek Alaz İngilizce öğrenmeye devam edecek ve döndüğümüzde zorlanmayacaktı. Şayet Zürih’te kalmaya karar verirsek de 1-2 sene sonra burada Almanca eğitim veren bir devlet okuluna (public school) devam edebilecekti.
4. Devlet okulları; kendisi çocuk yaşlarda İrlanda’dan Zürih’e gelmiş, 12 yaşına dek ZIS’e devam etmiş, daha sonra maddi imkansızlar nedeniyle oradan alınıp devlet okuluna verilmiş olan birinin tavsiyesiydi. İlkokula başlangıç yaşının 7 olması sebebiyle, çocuklar zaten o yaşa dek kreşte oyun oynuyorlardı. 3 yaşındaki Alaz’ın direk Almanca ile temas etmesi zor olmaz, diyordu bize. Belki haklıydı; ama bana kalırsa, bazı insanların farklı dilleri konuştuğunu yaşayarak ve görerek öğrenen, Türkçe herkese her derdini anlatan, İngilizce birçok kelime bilen ve gerektiğinde cümle kurabilen, söyleneni anlayan oğlumun sudan çıkmış balık gibi Almanca konuşulan bir ortamda zorluk çekeceğini düşünüyordum. Onun okulu sevmemesi, gitmek istememesi sorun olabilir, bu sorunu gidermek ayları bulabilirdi.

İsviçre’deki kreşi

O nedenle 3 no’lu okul opsiyonuna yoğunlaştık. Ev bulup taşındıktan sonraki ilk haftayı, civardaki çift dille eğitim veren okulları gezerek geçirdik. Birini beğendik ve iki hafta süren alışma devresinden sonra Alaz kreşe yasal olarak başladı ve yeni kreşini çok sevdi. Çünkü;

1. Okuldaki İngilizce konuşan Amerikan abla, Alaz ile iki hafta boyunca bire-bir ilgilendi.
2. İngiltere’deki okulunda yapmadıkları (yaşı küçüktü diye) otobüse, trene, tramvaya binip hemen hemen her gün değişik yerlere gezi yapıyorlardı burada.
3. Taşıta binmeseler de, hava nasıl olursa olsun mutlaka civardaki başka bir parka veya ormana gidiyorlar, orada piknik yapıyorlardı. Açıkhava aktivitelerinin 3 yaş çocuğu için ne demek olduğunu bilirsiniz…
4. Çok kalabalık değillerdi henüz Alaz başladığında tatil sezonuydu. O nedenle farklı yaşlardaki çocuklar hep biraradaydı; ama Alaz, yaşıtı bir kız ile çok iyi anlaştı. Kız Almanca konuştuğu halde ikisi sürekli beraber oynuyorlar.
5. Yüzme, müzik, yoga gibi özel eğitmenlerin geldiği dersler var. Londra’da gittiğimiz müzik dersinden alışkın olduğu ve sevdiği bir hobiyi yapmaya devam ediyor. Yine Londra’da bebekliğinden beri gittiğimiz yüzme derslerine devam edebiliyor. 3 yaşından itibaren de bensiz katılabildiğinden okuldaki arkadaşlarıyla haftada bir havuza gidiyor. Bu iki aktiviteye de bayıldığını söylememe gerek yok heralde.
6. Öğle uykularını ben yanında değilsem veya dışarda pusetinde değilsek uyumayı reddeden oğlum, okulda ilk denemede dahi arkadaşlarıyla aynı odada yatıp uyumayı becerdi. Babasıyla bile öğlen yatmayı istemeyen oğlum için bu bir dönüm noktasıydı.
7. Alaz haftada 3 tam gün okula gidiyor ve ben de size bunları yazabiliyorum… Henüz bir ay dolmamasına rağmen okula alıştı ve okul sayesinde evde Almanca şarkılar söylüyor. İngilizce konuşan ablası yanında olmasa da Almanca konuşana derdini anlatıyor. Her sabah babasıyla evden okula gitmek için koşa koşa çıkıyor ve bu halini görmek beni çok mutlu ediyor. Akşamları onu almaya gittiğimdeyse beni ne kadar çok sevdiğini, özlediğini saya saya bitiremiyor. Ben de onu çok özlüyorum elbette.