İtalya Seyahatimiz – Gün 1

Alaz’la ilk kez sırtçantalı bir seyahat yapacaktık. Güzel güzel katladım eşyaları ve yerleştirdim. Zar zor sığdırdık üçümüzün 10 günlük eşyalarını 60 litrelik sırtçantasına. İtalya’dan birşey beğensek satın almamıza imkan yok; çünkü yerimiz yok.

Alaz o gün havaalanına giderken trende uyuyakaldı. Check-in yaptırırken de uyanmadı. Güvenlik kontroldeki görevliler pusette uyuyan Alaz’ı o şekilde geçiremeyeceğimizi söyleyerek kucaklamamızı istediler. Bize en büyük kötülüğü yaptıklarının farkında değillerdi elbette. Henüz yarım saattir uyuyan Alaz, vaktinden önce uyandırılacak ve üstüne de 2.5 saat uçak yolculuğu yapacaktı. Bunu haketmemiştik, diye söylenirken kucakladığımda Alaz uyandı ve somurtmaya başladı. İsterse uyuyabileceğini söyledik. “NO!” diye bağırdı. Kendi haline bıraktık…

Bir kitapçıdan istediği dergiyi, Thomas the Tank Engine, alınca ve içinden çıkan uyduruk plastik trenleri görünce biraz neşelendi. Uçağın kapısı açıklanana dek yemek yedik ve sonrasında uçağa bindik. Neyse ki uçakta çocuklu ailelerin yanısıra kalabalık İtalyan bir öğrenci grubu vardı. Alaz bağırsa bile onların sesleri arasında kaybolacağı kesindi.

Alaz umduğumuzdan daha iyi dayandı. Özellikle o uyduruk tren, onu yol boyu oyaladı diyebilirim. Bir ara bizi Türkiye’ye gidiyoruz zannedip inince göreceği dedelerinden bahsetti. Oraya gitmediğimizi söyleyince ‘İtalyala’da kim var?‘ diye sordu çocuk haliyle. Bir türlü İtalya demeyi beceremedi.

Not: Yeni bir kitap veya oyuncak 2.5 yaşlarındaki çocuğu uçak yolculuğunda bir güzel oyalar.

İnişte pasaport kontrolden ışık hızıyla geçsek de 40 dakika kadar valizleri bekledik. Neyse ki İtalyanlar bagaj bekleme yerine çocuklar için bir oyun alanı koymayı ihmal etmemiş. Böylece Alaz’ın neşesi yerine geldi. Valiz beklemek kabus olmadı.

Roma Fiumicino Havaalanı’nda birçok kişi yanımıza gelip taksi isteyip istemediğimizi sordu. Eşim fiyatlarını sorunca kimi 70, kimi 60 Euro diye cevap verdiler. Apartmanı ayarladığım bayan Roma’ya sabit ücretin 48 Euro olduğunu söylemişti. Eşimi uyardım ve dışarı çıkıp kapı önünde bekleyen beyaz taksilere bindik. Zaten taksi üzerinde ücret yazıyordu.

Not: Kalacağınız yerle önceden iletişime geçerek havaalanından nasıl ulaşabileceğinizi öğrenebilirsiniz. Çocukla yolculukta önceden yapılan planlar seyahat süresini kısaltır, huzuru arttırır.

Bagaj bekleme yerindeki çocuk oyun alanı

Yarım saat yolun ardından akşam saat 10’a doğru Barberini‘deki apartmanın önündeydik. Manola bizi karşıladı ve airbnb.com’dan ayarladığım daireyi gösterdi. 1+1 evin, normal evden farkı yoktu. Raflarda kitaplar, mikrodalga, zeytinyağı, kahve makinesi, kek kalıbı, çamaşır ve bulaşık makinesi. Kısaca aradığımız-aramadığımız herşey vardı.

Not: Otel yerine ev ortamında kalmak çocuk için daha geniş alan yaratır. Çamaşır/bulaşık makinesi gibi önemli faktörler az eşya ile yolculuk yapmanızı sağlar.

Evin rafındaki çocuk kitapları; çoğu İtalyanca olsa da Alaz için fark etmiyor.

Dar bir sokakta, bir apatmanın 3. katındaydı. Pencereden dışarı bakınca karşı dairede sürekli televizyon kanalı değiştiren kadın, aşağıdaki Osteria’dan dağılan müşteriler, motorsiklet sesleri, İtalyanca konuşmalar bana bir Ferzan Özpetek filmindeyim gibi geldi ilk saatler.

Pencereden Barberini Meydanı görülüyor

Eşyaları yerleştirip, Alaz’ın evi incelemesinin ardından o akşam doğru düzgün yemek bile yemeden yattık. Çok yorgunduk haliyle. Güzel ve uzun bir uyku uyuruz diye plan yaparken, odanın tüm perdelerini çekip karartmışken, benim güneşle bir uyanan oğlum tüm gece kıpır kıpır dönüp beni uyutmadığı gibi sabah 7’de de kalktı. Alaz’la tatilde beraber uyuyalım diyoruz, pişman oluyoruz. Kim sevmez çocuğuna sarılıp uyumayı? Yok, bizim oğlan hayatta yanındakini uyutmuyor.

Devamı: İtalya Seyahatimiz – Gün 2