Dikkat! Tuvalet muhabbeti içerir…
Pazar günü sabahtan Londra yollarına düştük. Evden çıkmadan tuvaleti ziyaret ettik tabii ki. Sırt çantam ekstra pantolon ve don doluydu. Bebek arabasının altına da seyyar tuvalet aparatını koyduk.
Trenden inip de Covent Garden’a varınca, doğrudan Kukla Şenliği’nin düzenlendiği bahçeye gittik. Etraf kalabalıktı. Alaz da öğle uykusu yaklaştığından yorgun görünüyordu. Bir süre bakınıp, oyunların daha geç başlayacağını okuyup oradan ayrıldık. İlk ihtimal Alaz’ı bebek arabasında uyutup daha sonra şenliğe katılmaktı. Arabaya yerleştirdik; ama bez bağlamadığımdan tuvaleti olup olmadığını sordum. “Var” dedi, hem de oldukça uygunsuz bir yerde. Tuvalet aramaya vaktimiz olmayabilir diye düşünüp kuytu bir köşe bulduk ve oraya çişini yaptırdım. Sonra bebek arabasına tırmandı gene. Bu kez uyumaya hazır olduğunu düşünürken, karnının acıktığını söyledi. Hoppala!
Kısacası bizim oğlan uyumadı, biz de kukla festivaline geri döndük. Bir süre sonra canı sıkıldı, uykusu geldi, karnı acıktı. Festival alanından ayrılıp yemek yemeye gittik. Babası Alaz’ı tuvalete götürdü. Bingo! Gene çişini yaptı. Övgüleri topladı.
Yemekten sonra uyuyacağı kesindi. Bez bağlamamıştık; bebek arabasında uyudu. Bir saat kadar sonra uyandığında kafede oturuyorduk. Mızmızlanıp kucağıma geldi. Uyumaya devam edecekmiş gibi kafasını göğsüme gömdü. Sonra birden oturup “Aza çiş yaptı” dedi. Zaten o an kucağımdan bacaklarıma bir sıcaklık yayıldığını hissetmiştim. Babası biraz bu durumdan yakınsa da, ben kaza olduğunu, birazdan giysilerini değiştireceğimi söyledim.
Onunkileri değiştirdik, ben kendime yedek almadığımdan üzerimde kurudu malesef. Neyse ki zaten işimiz bitmişti de eve dönüş yoluna çıktık.
Trene binmek için istasyona vardığımızda, o oyuna daldı, biz de lafa. Tren kalkış saati geldiğinde “Tüh, keşke tuvalete uğrasaydık” dedim babasına. Neyse ki trenin bir vagonunda tuvalet vardı ve bu kez babasıyla beraber tren tuvaletini kullandılar. Orada da çişini yaptığı için övdük gene.
Eve vardığımızda ben yemek hazırlarken babası bir kez daha tuvalete götürdü. Böylece tüm günü dışarda geçirmemize rağmen bir kazayla atlattık. Çantamda hala bir takım temiz giysi bulunuyordu.
Gece bez bağlayıp yatırdıktan 10 dakika sonra bana seslenip çiş yaptığını söyledi. “Olsun, altında bez var, hadi uyu artık” dedim. Bezli olduğunda da farkına varması iyiye işaret, öyle değil mi?
Bir de bu yazıya bakın…
Seyahatlerde Tuvalet Eğitimi – 1
Fotoğraf: http://www.flickr.com/photos/darrenkw/3905562949/
4 Yorum Var
Nerden başlıycam, nasıl yapıcam kara kara düşünüyorum. Kızım 2.yaşını bitirdi ve tuvalet olayını haletmek istiyorum. ama nasıl???? çok tırsıyorum…
Ben biraz okudum, sonra yavaş yavaş uygulamaya başladık. Şöyle oldu;
2013 Ocak'ta 1.5 yaşında, babası da ben de tuvalete giderken yanımıza çağırıp ne yaptığımızı gösteriyorduk. O sıra ne duysa, ne görse kopyalamaya çalışıyordu. Sonra ona da tuvalet üzerine konulan bir ufak tuvalet adaptörü aldım. Arada bir tuvalete oturtuyorduk. Henüz düzen yoktu.
Genelde kakayı yemek sırasında veya yemekten sonra yapıyordu. Günlük tutup kaka saatlerini yazdık. Her yemek sonrası 5 dakika oturtuyorduk. Zamanla, biz oturtunca yapmaya başladı. Söylemiyordu, bezi bağlıydı; ama oturtunca oturup varsa yapıyordu. Her kaka yaptığında yapışkan çıkartma veriyorduk.
Mart ayında genelde kakayı tuvalete yapıyordu, yapışkan çıkartma veriyor, alkışlıyor, seviniyorduk. O da bizimle seviniyordu. Tabii tuvalete oturtmak ve tuvalette tutmak için o sıralar delisi olduğu uçak resimlerine bakıyorduk iPhone'dan. Sonra uçaklar bitti, tren resimleri ardından helikopter resimleri başladı. Nisan ayından itibaren sabah uyanınca bezini çıkarıp çişe de tutuyorduk. Gün içinde sürekli bezi vardı; çişi beze, kakayı tuvalete yapıyordu.
O sıra bir arkadaş da 2.5 yaşındaki oğluna tuvalet eğitimi veriyordu. Bezi tümden çıkarıp at, diye öğüt verdi. O akşamüzeri evden dışarı çıkarken çişe tuttum. Don giydirdim. Bir saatliğine dışarı çıktık. Eve dönünce tekrar çişe tuttum, yaptı. Babası eve gelince donu görünce çok sevindi, bizim sevincimizi görünce oğlum da sevindi. O günden sonra bezi sadece yatarken kullandık.
Sabah kalkınca bezini çıkarıp tuvalete tutuyorduk. Sonra don mu bez mi giymek istersin diye soruyorduk. Cevap don oluyordu. Saat başı çiş var mı diye soruyorduk. Genelde cevap hep YOK oluyordu. Gene de oyun yapıp tuvalete götürüp çişini yaptırtıyorduk. Elbette pek çok kez kaza yaşadık. Özellikle benim sormayı unuttuğum zamanlar. Bu arada kendisi de azıcık kaçırıyor sonra bana haber veriyordu. Hiç kızmadım; ama ortalığı temizlerken bana çiş gelmeden önce haber ver olur mu? tarzında cümlelerle yapması gerekeni tembihledim.
Arada gene yurtdışı seyahatlerimiz oldu. Hep don giyiyordu. Hala kazalar oluyordu; çünkü kakasını söylediği halde çişini önceden söylemiyordu. Haziran gibi öğle uykularından bezi kuru kalkınca, uykuya yatırırken de bez bağlamadım. Altına yatak koruyucu örtü seriyordum. Bazen kuru, bazen ıslak uyanıyordu.
İki yaşını doldurduğu Temmuz başında, ÇİŞ var anne! dedi. Götürüp yaptırdım. O günden sonra çişini de söyler oldu. Gene arada ufak ufak kaçırıyordu; ama orda-burda, evde söylüyordu çişini. Bazen en yakın tuvalete koşuyor, bazen bir ağaç altına veya duvar kenarına yapıyorduk.
Kısacası bol sabırlı isteyen birşey. Bir de istikrar önemli. Bir kez başladınız mı geriye dönüş olmasın yoksa kafaları karışıyor. Ben de korkuyordum; ama korktuğum kadar olmadı. Özellikle konuşuyorsa çok daha kolay olacaktır.
Sevgiler, Deniz…
çok teşekkür ederim ne güzel yazmışsınız :)) Ben de 6 ay kadar önce merdivenli bir tuvalet adaptörü aldım ve birkaç kez kendi isteğiyle ve kendi kendine çıkıp kakasını yapmıştı. ama hep düzensiz şekilde ve bende ısrar etmedim. 1 gün yapıyor 2 gün yok yapmıycam diyor şeklinde idi durum. sonra tatiller girdi araya ve seyahatlerde bezini bile çıkartmak istemediği zamanlar oldu. poposu acısa bile!!! Şimdi ise gözümün içine baka baka yapıyor ama "hadi annecim tuvalete yapalım veya annecim kaka var mı?? " diye soruyorum cevap "yok!!!" zorlamak istemiyorum ama nerden başlayacağımı kestiremiyorum. :((
Durumumuz budur!
Sevgiler, Aslıhan
Dediğim gibi sabır ve süreklilik şart sanırım. Beraber kilot almaya gidin diye öneriyordu burada doktorlar. Kilot giymenin ne de güzel bir şey olduğunu, abla olmak istiyorsa giymesi gerektiğinden falan bahsedin. Bizimki abi olacak diye yapıyor birçok şeyi 🙂
Tesadüfen bir yazı buldum 2 yaş üzerindekiler için tuvalet eğitimiyle ilgili, belki ilginizi çeker.
http://spoonful.com/family-fun/tips-for-traveling-with-potty-training-toddler#
Kolay gelsin 🙂
Sevgiler, Deniz