Anneler Günü Kutlaması

Bazı çocukların annesiz, bazı annelerin çocuksuz kaldığı Türkiye’deki şu son olaylardan sonra kutlama yapmak gelmiyor içimden.

İkinci kez Anneler Günü’nü yaşıyorum bir anne olarak. Bugün oğlum öğle uykusuna benimle yatmak istedi. Kıvrıldım yanına. Sarıldı. “Gözlerini kapama anne!” “Gözünü aç anne!” diye seslendi uyumak için her iki gözümü de yumduğumda, belki 10-15 defa. Ya bir gün gelir de gözümü açamazsam diye düşündüm ve içim burkuldu. Sonra sarıldı, sarıldım. Alnımdan, yanaklarımdan öptü. Karşılıksız kalamadım. Kolu sımsıkı boynuma dolanmıştı, hafifledi eli, sonra ağırlaştı. Baktım gözleri kapanıp açılıyor, uykuya dalmak üzere. Günlerce baksam doyamam yüzündeki mutluluğa. İzledim yüz hareketlerini dikkatle, bir bir kazıdım aklıma unutmamak üzere. Bir minik insanın uykuya dalışını izlemekten güzel bir şey olamaz şu dünyada…

Sonra kendimi düşündüm. Annem de ben çocukken kim bilir kaç kez şahit oldu uykuya dalışıma. Eminim ki, benim oğluma hayran hayran baktığım gibi baktı bana. Acaba hala aklında mı o anlar yoksa zamanla unutuluyor mu? Çünkü gün gelip de bu günü unutursam çok üzüleceğimi farkettim.

Bu güzel duyguları bana yaşatan oğluma, anne olmamdaki katkısından dolayı eşime ve varolmamı sağlayan anneme ve babama teşekkürler. Hepinizi çok seviyorum…