Christmas dedikleri Noel’den birkaç gün önce babasının işyerinde çocuklar için Noel partisi vardı. Aman eksik kalmayalım diyerekten hazırlanıp gittik. Trende daha bir meraklıydı Alaz. Yol boyunca dikkatle baktı dışarıya, yanımızdan geçen diğer trenlere. Babasının kucağından inmek istese de engel olduk. Biz tavrımızı koyunca oturdu, kalkmadı yerinden.
İçeri girer girmez Noel babaya (Santa Claus) yapılan özel bir mekan önündeki kuyruğa takıldık. Birkaç tanıdık ve arkadaşla selamlaştık ve yemek salonuna geçtik. Noel baba, önceden ailelerin paketleyip götürdüğü hediyelerini veriyordu çocuklara. Işıltılı koridorlar ve süsler ardında bir mekan hazırlanmıştı kendisine. Ancak sırası gelen çocuk ailesiyle içeriye girip kendisiyle tanışıyordu ve hediyesini alıyordu.
Çocuklar bir bir yemek salonuna gelip ellerindeki hediyeleri açınca Alaz da meraklandı. Ona birazdan Santa’yı göreceğimizi ve tüm sene uslu durduysa hediyesini alacağını, diğer çocukların hediyelerine saldırmamasını tembihledik birkaç kez. Sıra bize geldiğindeyse, iri yarı bir genç olan Santa’dan ürktü. Bana sıkı sıkı sarılıp, Santa’ya dik dik baktı.
Hediye ve yemek faslından sonra diğer çocuklarla aktivitelere girişti. En hoşuma giden de mandalinlere karanfil tanelerinin saplanarak yapıldığı desenlerdi. Bir ara da önceden tanıştığımız arkadaşıyla binanın penceresinden aşağıdan geçen trenlere baktılar uzun uzun.
Vakit öğleni geçip, Alaz bey esnemeye başlayınca onu bebek arabasına yerleştirip partiden ayrıldık. Covent Garden‘a dek yürüyüp Kanarya Adaları tatili öncesi Londra’nın soğuğunu içimize çektik bir güzel.
