Sezen Özgenç Eken, İzmir’li, Anadolu Ateşi grubunun eski dansçılarından. Sezen Photography isimli şirketinde serbest fotoğrafçılık yapıyor; düğün, doğum, bebek fotoğrafları çekiyor. Oğluyla bayram tatilinde gittikleri Rusya’da gezgin bir anne olarak sorularımı yanıtladı.
Oğlunuzla en son ne zaman, nereye gittiniz? Kaç yaşındaydı?
Ata’mız 31 aylık. En son geçen hafta (Ekim 2013) bayram tatilinde Rusya’ya gittik.
Yola çıkarken yanına hangi oyuncaklarını / kitaplarını almak istedi?
Yola çıkarken ABC yayınları 3 boyutlu kitap serisinden küçük kepçe ve traktör kitabını aldık.Tabii ki en sevdiği yarış arabaları ve uyku arkadaşı tavşanı da bizimle geldi :))
Gidiş/dönüş yolculuklarında uçakta ve havaalanında Ata nasıl davrandı? Bir sorunla karşılaştınız mı?
Her zaman olduğu gibi uçağa biner binmez etrafı keşfetme çalışmaları başladı. Tüm yolcularla iletişim kuruldu. ‘Hostes ablaaa’ diye diye uçuşu tamamladık. 2.5 saat sürdü uçak yolculuğu ve yaklaşık 1.5 saatini uyuyarak geçirdi; gidişte de dönüşte de… Bunun dışında koridorda yürüdü, diğer yolcular çikolata verdiler; Ata’dan mutlusu yoktu. Uçaktan indikten sonra (Rusya’da) oğlumuzun arabasını alabilmek için uzun süre beklememiz gerekti. Uçaktan da, valizleri aldığımız banttan da çıkmayınca bebek arabalarını farklı bir odaya götürdüklerini öğrendik. Tabii elimizde çantalar ile Ata’yı zaptetmek yol yorgunluğuyla biraz zor oldu.
Kaldığınız yer çocuklu aileler için uygun muydu?
Otelde kalmadık. Moskova’da yaşayan arkadaşlarımızı ziyarete gitmiştik. Onların da 1 yaşında kızı var; dolayısıyla ev, çocuklar için oldukça güvenli ve uygundu.
Rusya’da toplu taşıma araçlarını kullandınız mı? Ata’nın bu deneyime ilgisi nasıl oldu?
Moskova’da çoğunlukla metroyu kullandık. Çok eski; ama çok geniş bir metro ağına sahip bir şehir. İstasyonlar müzeden farksız. Ata için keyifliydi; çünkü kalabalığı ve insanları izlemeyi çok seviyor.
Bebek arabası götürdünüz mü? Şehirde bebek arabası kullanmak zor oldu mu?
Bebek arabası götürdük; çünkü Ata çok hareketli bir çocuk. Çoğu zaman onu durdurmak oldukça zor oluyor. Bazen arkasına bile bakmadan koşup gidiyor. Ara sıra bizim de mola almamız açısından bebek arabası çok gerekli. Metro dışında araba hiç problem olmadı. Metroda yürüyen merdiven ve asansör bulunmaması en büyük sorun. Bebekli aileler için yolculuk neredeyse imkansız. Biz gezgin bir aile olarak zorladık sınırlarımızı. Neredeyse bizden başka bebek arabasıyla yolculuk eden kimse görmedik. Ruslar da bizim o halimize yadırgayan gözlerle bakıyorlardı.
Çocuk dostu restoran, kafe bulmak kolay mıydı? Bize önereceğiniz yerler var mı?
Birçok restoranda çocukların yiyebileceği tarz yiyecekler vardı, mama sandalyesi bulmak da problem olmadı.
Moskova çocukla gitmek için uygun, güzel bir şehir miydi? Çocuklarla yapılacak aktiviteler var mıydı?
Metroyla ulaşım dışında çocuklar için uygun bir şehir. Özellikle parklar ve bahçeler açısından. Her sokak başında çocuklar için salıncak bulunan bir park var. Bunların dışında göletlerin etrafında da geniş yeşil alanlar ve parklar bulunuyor. Kış mevsimi çok soğuk geçtiği ve güneşli saat sayısı azaldığı için yolculuk planı yaparken Ekim ayını geçirmemekte fayda var.
Moskova’da Ata’nın yeme-içme düzeni nasıldı?
Ata’nın yemek problemi olmadığı için bizimle birlikte, ne bulursa yedi diyebilirim. Özellikle İtalyan restoranlar onun için oldukça keyifliydi tabii. Rusya’ya özel yiyecek ve içecek denemedik.
Moskova’da Ata’nın uyku düzeni nasıldı? Yerini yadırgadı mı?
Öğle uykusunu evdeki düzende tutturamadik tabii ki. Dışarıda gezerken bizim cingöz hiç bir şeyi kaçırmak istemediği için gözler hep fıldır fıldırdı. Uykusuz kaldığı için huysuzluk da yapmadan takıldı bizimle. Tabii uykuya yenik düşüp metroda sızdığı anlar da oldu. Gece uykusu problemli olmadı; yerini yadırgamadı. Yorgunluktan hali kalmıyordu belki de yerini yadırgamaya. Gece uyanmaları da olmadı.
Ata seyahatteyken en çok neyi sevdi?
Ata için en keyifli anlar trafiğe kapalı meydanlarda arkasına bile bakmadan koştuğu anlardı bence. Ne yazık ki ülkemizde böyle meydanlar ve alanlar pek yok. İstanbul’da yaşayan çocuklar için geniş yerlere ve parklara çok ihtiyaç var. Elbette İstanbul’da da güzel mekanlar var; Emirgan Korusu, Yıldız Korusu gibi. Fakat genelde yamaçlarda olduğu için düz alan bulmak yine de kolay değil. Diğer en keyifli anları da arkadaşımızın kızı Derin’le sarmaş dolaş olduğu zamanlardı.
Ata’nın seyahat boyunca sizi şaşırttığı oldu mu?
Ata’mız hep çok hareketli bir çocuk oldu. Çoğu zaman kontrol edilemez bir şekilde aktif; ama bu seyahatimizde çok daha uyumlu, kontrol edilebilir bir durumdaydı. Büyüdüğünü farkettik. Derin’le keyifli vakit geçirdi ve ‘Biz de bebek alalım anne, çünkü param var’ dedi. Kardeş istiyormuş yani! Marketten parayla alabileceğimiz birşey sanıyor. Hem çok güldürdü, hem de şaşırttı bu isteği bizi.
Evi ve oyuncaklarını özlemiş mi?
Evi de ve oyuncaklarını da çok özlemiş. Her seyahat dönüşü olduğu gibi kapkapıyı açar açmaz önce plasma car-a koştu. Sonra da tüm oyuncaklarını ve arabalarını elden geçirdi.
Sevgili Sezen’e çok teşekkürler. Kendisine Ata’yla birlikte nice güzel tatiller ve seyahatler dilerim.
Sezen’e ulaşmak isterseniz linki; Sezen Photography
1 Yorum Var
Çocuklar annelerin ile nereye gitse oraya kolayca uyum sağlıyor. Özellikle küçük çocuklar için bu daha kolay. Ama çocuk büyüdükçe kendi seçimleri de oluyor elbette. Seyahatte konuyu sorun halinde algılayanlar veya sorun haline getirenler daha çok ebeveyn oluyor. Ben kızımla yıllardır seyahat ederiz. Zaten ben onu bırakıp bir yerlere gitmeyi hiç istemedim. O da benimle her şeyi görsün, öğrensin istedim. Şimdi 16 yaşında.
Sezen ve Ata da seyahat ederken hayatın nasıl yaşandığını en iyi gösteren örneklerden biri