Eskiden beri her havaalanı ziyaretinde Trunki denilen ufak, renkli çocuk bagajları gözümü alırdı. Beni taşısa kendime alırdım o kadar güzel bir şey. Oğlum doğduktan sonra daha çok ilgimi çekmeye başladı elbette. Henüz Alaz bebekken, büyüse de şu çantalardan alsak, eşyalarını doldursak diye aklımdan geçirir hatta babasına söylerdim. Bizim gibi sık seyahat eden aileler için oldukça kullanışlı ve eğlenceli olacağını düşünüyordum.
Birkaç ay önce Alaz 2. yaşını doldurunca, uçakta kendi koltuğu ve dolayısıyla kendi bagaj hakkı oldu. Benim de oğluma sürekli birşeyler alma duygum depreşti. Bu küçük valizi tam internet üzerinden sepete atıyordum ki, 3 yaş ve üzeri için olduğunu okudum. Alaz’ın boyu yetişir yetişmez endişesi kapladı içimi. Bir mağazada deneyip, ilgisini ölçüp tartıp öyle almak istedim.
Bu olaydan bir hafta sonra çok sevdiğimiz bir arkadaşım, gezgin annenin oğluna ancak bu hediye olur diye yeşil bir Trunki gönderdi bize. Alaz bayıldı. Bir ucundan tutup evin içinde geziyor. Henüz kendi açamadığı için bana açtırıp içine oyuncaklarını, kitaplarını, giysilerini dolduruyor. Sonra üzerine oturuyor ve bana hadi beni götür diye komutlar veriyor. Ne zaman dışarıya çıkacak olsak bunu da alalım diye peşinde sürüklüyor. Yapma oğlum, onu uçağa giderken alacağız, markette/parkta onu taşıyamayız diye her defasında dakikalarca dil döküyoruz. Kısacası ay sonundaki Türkiye’ye gezimizi ben, Alaz ve Trunki sabırsızca beklemekteyiz.
2 Yorum Var
Güle güle kullansın ve bol bol gezsin 🙂 Bende Defne için istiyorum ama bana taşıtır diye de korkuyorum.
Teşekkürler Aslıhan… Ben de o yüzden babasıyla beraber çıkacağımız yolculukta deneyeceğim ilk kez. Bana değil, babasına taşıtsın diye :)) Alaz pek yürümeyi tercih etmeyen bir çocuk. Bakalım neler olacak? Deneyimlerimizi yazarım, ona göre almaya karar verirsiniz.
Sevgiler, Deniz