Lugano Gölü’nde Gezinti

Sabah oteldeki nefis ekmeklerin bulunduğu kahvaltı ardından Lugano merkeze yürüdük. Hava şansımıza bulutlu; ama ılıktı. Sahildeki tekne gezintileri için ayrılmış yere gidip hangi tur bize uygun diye sorduk. Öğle yemekli turdan kısa tura, 5 saatlikten yarım saatliğe 30 farklı çeşit ve tabii farklı saatlerde tekne turu vardı.

Lugano Gölü ve kıyı köyleri

Gandria, bizim son durak

Bizim seçtiğimiz tur bir saatlik yolculuk içeriyordu. Çocuklarla bir saatin uygun olacağını düşündük. Tekne birkaç küçük kıyı köyüne uğrayıp hatta bir yerde sadece restoran vardı, Grotto Pescatori, daha sonra bizim öğle yemeği molası vereceğimiz Gandria’da duruyor, sonra yoluna devam ediyordu.

Grotto San Rocco

Bazı köylere ulaşım sadece göl yani tekne yoluyla veya yürüyerekti. Açıkçası kamp yapmak ve göl kıyısında köyden köye yürümek için muhteşem yerlerden biri Lugano Gölü çevresi. Museum of Swiss Customs da bu duraklardan birinde.

Alaz bulduğu bir merdivende araba sürmekle meşgul!

Gandria; dar, araç girmeyen sokakları ve her döndüğümüz köşe başında enteresan güzelliklerin bulunduğu bir köy. Küçük birkaç hediyelik eşya dükkanı, zeytin ağaçları ve Pazar günü olduğundan birkaç restoranın açık olduğu sevimli, bol inişli-çıkışlı bir kasaba. Turistler genelde botla buraya gelip yürüyerek Castagnola’ya dönüyorlarmış. Museum of Cultures da Castagnola’nın en çok ziyaret edilen noktası. Panaromik bir yürüyüş olduğuna eminim. Elbette biz çocuklar ve onların küçük tekerlekli baston pusetleriyle yürümeyi göze alamadık.

Resimdeki kırmızı biberlere dikkat!

Yemek yemek için seçtiğimiz yer de kaldığımız otel tarafından önerilmişti. Terası doluydu. Zor yer bulduk desem? Haftasonu gidiyorsanız rezarvasyon yaptırmanızda fayda var. Bu resim yemek yediğimiz yerin penceresinden.

Kedi

Her köşesinde bizi sürpriz bekliyor demiştim, değil mi? Bu kedinin yanına yaklaşana dek oyuncak mı gerçek mi olduğunu çözemedik. Çünkü göz kapakları hariç hiçbir yeri oynamıyordu. Hiçbirimize, hiç bir harekete tepki vermeyince psikopat olduğuna karar verip kendi haline bıraktık 🙂

Bu minikler ne yapıyor?

Yemek ardından biz kahve ve tiramisu ile oyalanırken Alaz ve Ada da dondurma yemekle meşguldu. Bir an canciğer kuzu sarması, bir an ki genelde oyuncak sebepli düşman oluyorlardı. Çocuk işte… Resimde görülen pusetleri hiç kullanmadık o gün; ama olur da uykuları gelirse diye yanımıza almıştık. Biri Chicco diğeri Maclaren. Artıları, eksileri muhabbetin parçaları oldu elbette…

Böyle de sokakları var işte kıyı köylerin…

Köyün en güzel manzaralı yerlerinden birinde 16. yüzyıldan kalma San Vigilio kilisesi bulunuyordu. Oldukça sakin bu köyde, belki de günlerden Pazar diye, sadece öğle yemeği için gelen turistler ve sokakta top oynayan birkaç çocuk vardı.

Kim burada kahve içmek istemez ki?

Üst resimdeki pencerenin bulunduğu yerde öğle yemeğimizi yedik. Tabii o sırada altımızın boş olduğunu bilmediğimizden oldukça rahattık 🙂 Locanda Gandriese büyük porsiyonları ve güleryüzlü servisiyle tekneyi kaçırmamıza sebep olmuştu.

‘Alaaaz, ben oynayabiliim mi?’ ‘Olmaz şimdi ben oynuyoyum!’

Dönüşte çocuklar da biz de yorgunduk. Onlar öğle uykusunu pas geçmişlerdi bu eğlencede kim uyumak ister ki zaten? Direk Lugano’ya giden 15-20 dakika süren bir tekneye bindik. Elbette ‘Sen treni al, bana minübüsü ver!‘, ‘Olmaz, ben oynuyorum!‘ tartışmaları eşliğinde…