Gezgin Baba İstemeyiz!

Baba kişisinin Aralık başında iki hafta Amerika’da katılması gereken toplantıları vardı. Bebiş bir hafta erken doğarsa, rahat rahat gider demiştik. Elbette evdeki hesap çarşıya uymadı ve bebek kızımız 10 gün geç doğdu.

Baba ve oğlu

Baba kişisi de planlarını bozmadı; nasıl olsa annem burdaydı, teyze de gelecekti, yaparız, ne olacak diye düşündük falan filan… Atladı gitti Amerika’ya! Gene evdeki hesap çarşıya uymadı. Çünkü bu bizim ilk bebeğimiz değildi. Evde 40 aydır ilgiye alışmış, sonsuz sevgi gören, her iki ailenin de gözbebeği minik torunu oğlumuz vardı. Zaten abi olalı 2 hafta olmamıştı, zaten annesi eskisi gibi ona vakit ayıramıyordu (malum bebek emzirme bitmek bilmiyor ilk haftalar), anne kişisi doğum yaraları iyileşmediğinden atlayıp zıplayamıyor ve hatta doktorların emriyle 5 kilodan fazla kaldıramıyor yani 9. ayında bile kucakladığı halde şimdi oğlunu kucaklayamıyordu, e baba kişisi de kalkıp tee başka kıtalara gidiyordu. Oldu mu şimdi? Olmadı…

Lohusa eşleri, ikinci bebeğiniz ise eşinizi yalnız bırakıp iş seyahatlerine gitmeyin ilk 1-2 ay. Eşinizin ve yeni bebeğin size ihtiyacı olmasa da, ya da olmuyor gibi görünse de, ilk çocuğunuzun size ihtiyacı var… Varmış, öğrendik…

Alaz’cık, hem kardeşinden hem teyzesinden hem yeğeninden ayrılmak istemiyor. Kreşe gitmeyi reddediyor. 2-3 derece hava sıcaklığında, benim sokağa çıkmamı istemeyen annem, torunu sabah kreşe götürse de, Alaz gözyaşlarına boğulup eve dönmenin yolunu buluyor. Alaz evdeyken de ben, tenis topu misali bebek ve abi arasında salınıyorum. Akşama dek üzerimi değiştirmeye vaktim bile olmuyor. Anneanne de teyze de dede de olsa, anne-baba yerini kimse dolduramıyor.

Yeni kreşe, eve, ülkeye şıp diye alışan Alaz ise, kreş kapısında hüngür hüngür ağlıyor. Anneannenin gönlü dayanamadığı için iş bana düşüyor. Bebişi evde bırakıp, kar kış demeden oğlumun elinden tutuyor, kreşe götürüyorum. O boynuma sarılıp beni bırakmasa da, zorla güçlü görünüyor ve okulda kalmasının onun için ne kadar faydalı olduğunu anlatıyorum. Tabii o yaşlı gözlerle hıçkırıp bana bakarken, kapıdan çıkıp arkamı döndüm mü yeni annelik hormonları da etkisiyle, sokaklarda ben hüngürdüyorum. İşte o zamanlar en çok baba kişisinin burda olmasını diliyorum.

Buradan yetkililere sesleniyorum; 40’ı çıkmadan kapı dışarı çıkan anneler de olsak, 40’ımız çıkmadan iki haftalık iş gezilerine giden babalar istemiyoruz… Bilginize…

Resim:https://www.flickr.com/photos/tambako/