Alışkanlıktan mı yoksa daha bilinçli olduğundan mı bilmem? 3.5 yaşındaki oğlumla son uçak yolculuklarımız bir harikaydı a dostlar!
 |
| Oğlumuz büyümüş! |
Başka zaman evden çıkarken binbir dereden su getiren oğlum, havaalanına gideceğimiz gün sabahtan itibaren neşeliydi. Hepimizden önce kapıya çıktı.
Check-in esnasında, güvenlik kontrol ve pasaport kontrol aşamalarında sözümüzü dinledi. Genelde her lafa ‘Hayır‘, ‘Ama‘ diye başladığından o günkü uyumuyla bizi hayrete düşürdü. En şaşırdığımız anlar ise uçakta olanlardı.
Biz Beliz’le ve çantaları baş üstü dolaplara yerleştirmekle uğraşırken pencere kenarına geçip oturdu. Kemerini kucağında ‘sözde’ bağladı ve uçaktaki magazini eline alarak yine ‘sözde’ okumaya başladı. Sayfaları bir bir çevirirken babasıyla birbirimizi dürtüyorduk.
Hostes arka sırada tek başına yolculuk yapan 8 yaşındaki kızın yanına oturup ona oyunlardan ve dergilerden bahsetti. Konuşmada ‘puzzle – yapboz’ kelimesini duyan Alaz, ‘Anne ben de istiyorum‘ dedi. ‘Hostes abladan isteyebilirsin‘ dedim. ‘Anne sen iste‘ dedi. Ben de saf ayağına yatarak ‘Ben puzzle istemiyorum ki‘ dedim. O da ‘Hayır, diyeceksin ki oğlum puzzle istiyor‘ Bak sen bilmişe! ‘Eğer istiyorsan kendin söylemelisin, ne diyeceksin?‘ dedim. ‘I want puzzle‘ dedi. Bu muhabbetimizi duyan ve arada geçen kelimelerden ne konuştuğumuzu tahmin eden hostes ise Alaz’a baktı. O sırada Alaz ‘I want puzzle‘ derken, hostes ona puzzle-a ilave kitap, boya kalemleri, oyuncak uçak ve ufak bir çanta hediye etti. Hatta Beliz’e de bir önlük verdi. Bu kez kendi dergisini karıştırmaya başladı Alaz.
Kalkış esnasında kulakları basınçtan etkilenmesin diye içmesi için koltuğuna bir şişe su bıraktım ve kemerini bağladım. Ben de yan tarafa oturup Beliz ile ilgilendim. Uçağı pek sevmediği yine her halinden belliydi. Havalanmak için sıra beklerken bir yandan Beliz’i emziriyordum bir yandan da dergiyi okumamı isteyen Alaz’a, neden o an dergiyi okuyamayacağıma dair nedenleri sayıyordum. Bekleme süresi uzayınca, Alaz’ın gözlerinin kapandığını fark ettim ve koltuğa uzanabileceğini söyledim. Beliz yaramazını sessiz tutmak için maymunluklar yaparken Alaz uzandığı koltukta henüz uçak havalanmadan uyuyakaldı. Kendi kendine hem de!
Kemer ikaz ışıkları sönünce Alaz’ın kemerini çözüp güzelce yatırdım ve üzerini örttüm. Ortadaki boş koltuk bu yolculukta kurtarıcımız oldu. Çünkü Alaz 3 saatlik yolculukta 1.5 saatten fazla uyudu!
Beliz ne oldu derseniz… O da uçak havalandıktan sonra, BabyBjörn’e yerleştirir yerleştirirmez uyku moduna geçti ve uçak indikten sonra uyandı.
Sözün özü, 3.5 yaş ile yolculuk ne rahat!
