İki Çocukla Uçak Yolculuğu Zürih-İstanbul-Edremit

4 yaşına 2 ay kalan oğlum ve 6 aylık kızım ile ilk yalnız seyahatim Zürih’ten öğle saatlerinde evden çıkmamızla başladı. Heyecandan sabahın 6’sında kalktıklarından, kızım ilk uykusunu uyumuş, oğlum da öğle yemeğini yemişti evden çıkmadan. Bonus!

* Uçak saatini, uçuş süresine göre ayarla…

Havaalanında Pegasus sırasını görünce gözüm korktu! Beliz’i slinge yerleştirip uyuttum. Alaz’ı ise hem trende hem de check-in sırasında uyanık tutmak için epey bir çaba sarfettim. 2 gibi uçağa bindik. Bu sırada Beliz uyanmış, Alaz ise yorgunluktan hiperaktifleşmişti.

Her yerde emekleme egzersizi…

* Check-in yaparken hostese kibar davran, yan koltuğu boş bıraksın…

Check-in esnasında hostesten yanımızdaki koltuğu boş bırakmasını istemiştim. Bize geniş olduğu için en ön sırayı ayarladı; ama yanımızı boş tutup tutamayacağının sözünü veremedi. Neyse ki şansımıza yanımız boştu! Fakat en ön sırada önümüzdeki alan geniş olsa da, koltukların arası sabit… Bu nedenle uçak kalkarken uyuyan Alaz kendi koltuğunda boynu bükük şekilde uyudu yol boyunca da.

En iyi çocuk yolcu ödülü…

Beliz ise etrafa bakındı, her yeri ellemeye çalıştı. Kalkış ardından yere müslin serip biraz yüzükoyun emeklemesine fırsat verdim. Yanımdaki boş koltuğa oturtup oyaladım. Emzirdim. Alaz uyuduğu için sadece biriyle ilgilenmek kolay olmuştu. Yorulunca da slinge koydum. Uyudu… ‘Vay be!‘ dedim kendi kendime. Bu yolculuk umduğumdan daha kolay olmuştu. Sanırım kendimi zora hazırlamak en güzeli. Böylece insan daha rahat oluyor. Çünkü neredeyse 20 dakika kadar ben bile uyuyabildim!

Önce Beliz uyandı. Koltuğa oturtup hazır meyve püresi yedirdim. Emzirdim. Sonra oynadık. İnişe yarım saat kala, 2 saattir uyuyan Alaz uyandı. Trende ve uçak öncesinde uyutmamamın meyvesi…

* Uçağa binmeden önce çocukları uyutma!

Hostesler bizi yabancı zannetmiş; tuvalete girerken Beliz’i kucaklarına verince şaşırdılar. Sanırım ağlamayan bebelerim ve üzerimdeki rahatlık idi bu kanıyı yaratan.

Şimdi ben de uyuyabilirim…

İstanbul’a inince Beliz’i slingde, Alaz’ı elimde, valiz ve puset ile İç Hatlar’a koşturduk aktarmayı yakalamak için. O da ne! Tam 3.5 saat gecikme vardı! İşte rahatlığımı bozan Borajet gecikmesi yabancı imajımı has Türk’e çevirdi. Önce çalışanlara dırdır ettim; ardından kudurukluk yapan Alaz’a söylenmeye başladım. Sonra yemek yiyecek bir yer bulduk ve kendimi kendime getirdim.

* En kötüsüne hazırlan; yolculukta yedeği bol tut… (giyecek, yiyecek, oyuncak)

Çocuklarla koltuklara uzanıp bulmaca çözdük, top oynadık, kitap okuduk. Beliz’in uykusu gelince slinge yerleştirdim, havaalanını dolaştık. Sık sık emzirdim, Alaz’a atıştırmalık ne isterse verdim, toz şeker dahil! Saat 10’a gelirken Beliz yatağını aradığını için huysuzlandı. Gün boyu slingde uyumak canına yetmişti. Alaz’a da cep telefonumu verdim oyun oynasın diye.

Evde erken yatmayacağım diye direnene, havaalanında parti!

3.5 saatlik gecikme, 4.5 saati buldu. Uçağa binerken, geceyarısında, Alaz’ın gözleri nokta kadar olmuştu. Beliz ise 40. dakikalarda slingde bağırıp ağlayıp tekrar uykuya dalıyordu. Uçak kalkmadan Alaz kucağımda uyuyakalmıştı, inerken uyandırmak zor oldu. Hosteslerden yardım istedim. Saat 1’de valizleri alıp eve gittik. Çocuklarımın tüm düzeni şaşmıştı, hepimiz yorgunluktan ölüyorduk; ama bilirsiniz bebekler ve küçük çocuklar yorgun oldu mu uyumak yerine enerji deposuna dönerler. Ne yazık ki Beliz’in uykuya dalması, dolayısıyla Alaz’ın ve ev halkının uyuması 3’ü buldu. Borajet’in bana ettiği 2 oldu. Bundan sonra biner miyim? Tercih eder miyim? Sanmıyorum…

* Vaktin değerliyse BoraJet’e binme!

Seni sevmiyorum BoraCet!

İki kuzuma bu çetrefilli yolculukta bana zorluk çıkarmadıkları, bekleme anında bile benim kadar stres olmadıkları için teşekkür ediyorum. Canlarım benim, sizinle gurur duyuyorum…

* Çocuklarından, yolculuktaki güzel davranışları için teşekkürü esirgeme!